Laatste weken van mijn verblijf

Oeps! Ik heb ervaren dat het bijhouden van een blog zo moeilijk is... Op den duur schoot het er steeds bij in... Terug in Nederland wilde ik het al bijschrijven, maar ook dat is nog niet gelukt. Nu is het dus eindelijk gelukt ;)
Morgen ben ik precies drie weken terug uit Suriname en alles wat ik mee gemaakt heb gaat nog steeds dagelijks door mijn hoofd. Ik denk dat ik nu wel weet wat heimwee betekent, oh wat mis ik alles en iedereen in SU. Ik heb best wel moeite om me weer aan te passen hier en soms heb ik het idee 'wat doe ik hier eigenlijk in Nederland?'. Ik denk ook wel dat de mensen die ik dagelijks om mij heen heb een beetje gek worden van mijn verhalen en verlangens dat ik terug wil.
Maar voor jullie zal ik nog even kort vertellen wat zich de laatste weken heeft afgespeeld in het verre Suriname.

Week 6 stond in het teken van het missen van verjaardagen. Mijn lieve moeder werd 55 jaar en Niek (mijn broer) werd 28. Op dat soort momenten vind ik het toch heel jammer dat ik er niet bij kan zijn. Ik heb tijdens mijn verblijf voor de verjaardagen waar ik niet bij kon zijn filmpjes opgenomen om ze te feliciteren dus dat heb ik ook voor mama en Niek gedaan. Voor mama was wel speciaal. Ik was in het Kindertehuis aan het werk en alle kleine kindjes hebben daar voor haar gezongen in het Surinaams.
Gelukkig hadden we in SU ook een feestje te vieren. Rita was ook jarig! Hier hadden we allemaal een vrije dag voor. Ze vierde het niet groot, maar wij (vrijwilligers van Vrijwillig Wereldwijd) mochten het wel met haar mee vieren. Er was heel veel lekker eten en taart :) We hebben eigenlijk gewoon een hele dag gegeten. Dit was wel de luiste dag die ik hier heb gehad denk ik; we begonnen rond 11 uur 's ochtends met eten, na al dat eten was ik zo moe dat ik ben gaan slapen in de middag. Toen ik weer wakker werd ben ik weer naar Rita gegaan en zijn we verder gaan eten, totdat het weer avond was en ik weer naar bed kon haha, heerlijk zo'n dag.
Verder deze week gewoon gewerkt. Ik moest weer les geven aan een klas, omdat er te weinig docenten aanwezig waren. Dit keer had ik de oudste groep, weer iets heel anders maar ook heel leuk! Toch weet ik wel dat ik van beroep nooit voor de klas zou willen staan.
Het weekend hadden Annemiek en ik een auto gehuurd. Echt super leuk om hier te rijden. Het links rijden was ik van de fiets natuurlijk al gewend, dus in de auto ging dat ook best goed. Ik had ook nog nooit automaat gereden, maar dat is eigenlijk super fijn! We hebben echt leuke tochtjes gemaakt, we hebben hele mooie plekken bezocht en natuurlijk 's avonds in de stad door de Mac Drive met de auto. Helaas liep het allemaal iets minder leuk af. De auto was gestript toen die geparkeerd stond in de stad. Toen ik 's nachts na het stappen terug kwam bij de auto schrok ik me kapot: Spiegels eraf, koplampen weg en de hele bumper gewoon mee genomen. Hoe ze dat zo op straat voor elkaar hebben gekregen snap ik nog steeds niet. Heel gedoe natuurlijk met politie en al, dat gaat in SU allemaal niet zo snel en het word allemaal niet zo nauw genomen. De agent kwam met een papieren boek dat helemaal uit elkaar viel aan om mijn verklaring op te nemen, nou ik wist al lang dat daar natuurlijk niets mee gedaan zou worden. Ik was die nacht wel echt lichtelijk in paniek, ik dacht dit gaat me heel veel geld en gedoe kosten, maar om een lang verhaal kort te maken: ik had een goede verzekering en het verhuur bedrijf heeft dus alles op zich genomen! Zo dat was even een ontlading, ik kon dus de laatste weken nog goed verder genieten van Suriname.

Dit heb ik dan ook zeker nog goed gedaan. In de laatste weken heb ik nog veel mooie trips mogen maken. Ik ben met Annemiek en haar ouders drie dagen naar Isadou geweest. Dit was vooral gewoon drie dagen genieten van de natuur. Daar heb ik ook een mega grote vogelspin vast gehouden, heel gaaf.
Ik ben met nog een paar mensen een dagje naar Overbridge gegaan, dat is een soort strandje hier aan de Suriname rivier. Daar hebben we weer even hard gewerkt aan ons bruine kleurtje.
Ik ben ook nog twee dagen op Braamspunt geweest. Hier was echt helemaal niets, heel primitief. Maar oh wat was ik hier happy! Dit was echt strand aan de Atlantische Oceaan. Ik wist niet hoe snel ik in die zee moest duiken, HEERLIJK! wat had ik dit gemist. Echt de zee met golven, dan is Zeeland toch wel weer heel mooi. In de avond hebben we weer schildpadden gespot. We hebben nu de Leatherback gezien, dit is de grootste soort van de schildpadden. Wat was dat weer gaaf om te zien zeg! Ze kwamen aan land om hun eieren te leggen. Ik heb ook nog een baby schildpad gezien die zijn weg zocht naar de zee. Kortom, weer een geweldige trip!
Mijn laatste weekend in SU ben ik nog een keer naar Brownsberg geweest. Na alle regen die afgelopen weken is gevallen waren de watervallen mooier dan de eerste keer dat ik ging. De tocht door de jungle was weer super! Wel een erg zware tocht, dit was ik eigenlijk alweer vergeten van de eerste keer haha. Toen ik daar weer liep te zwoegen was ik me eigenlijk aan het afvragen waarom ik dit een tweede keer deed, maar het was het uiteindelijk zeker weer waard!

Ondertussen kwam het einde steeds meer in zicht. Ik zag daar zo tegenop! Alle laatste keren kwamen eraan. De laatste keer naar Havanna, de laatste keer uit eten met alle lieve mensen die ik heb ontmoet, de laatste keer fietsen door Paramaribo, de laatste keer genieten van de zon in SU, de laatste keer salsa les, de laatste keer douchen met alleen koud water...
Maar vooral ook de laatste keren naar mijn vrijwilligers projecten... Dat was natuurlijk mijn doel van deze reis. Ik vond het heel jammer om daar afscheid te moeten nemen! Ik heb echt te doen met alle kindjes in het kindertehuis waar ik werkte. Om hun daar dan weer achterlaten vond ik echt wel moeilijk. Eigenlijk weet je ergens dat het nooit veel beter zal worden in zo'n kinderthuis, hoe hard wij ook allemaal ons best doen. Ik zou het echt een uitdaging vinden om terug te keren naar dat kindertehuis voor lange periode om me daar nuttig te maken. Wie weet komt deze droom nog een keer uit. Ook op het schooltje kwam mijn laatste dag. De kindjes vonden het allemaal heel jammer dat ik weg ging. Ook de leerkrachten hadden allemaal lieve woorden voor me, dat neem ik maar weer mooi allemaal met me mee!

En toen brak DE dag aan, maandag 6 juni 2016. Mijn avontuur in Suriname zit er voor nu op. Ik heb echt lang zitten twijfelen om mijn verblijf te verlengen, maar uiteindelijk toch besloten dat ik eerst in Nederland weer wat dingen op orde moet krijgen en het dus geen zin had om langer te blijven. Ik zag er echt heel erg tegen op om terug te keren naar Nederland. Ook omdat ik daar het vooruitzicht had dat ik weer geen werk zou hebben. Solliciteren ben ik echt zo beu.
Het afscheid van mijn lieve huisgenootjes was wel echt heel lastig, er zijn wel wat traantjes gelaten. Maar ik moest op den duur echt vertrekken naar het vliegveld.

Mijn tijd in Suriname was echt top! Ik heb heel veel geleerd en ik sta er vooral verstelt van hoe je in negen weken kan hechten aan bepaalde dingen. Ik ben heel blij dat ik deze stap heb genomen. Ik ben zeker van plan nog een keer terug te gaan, wie weet is dat al snel. Daar een jaar werken ofzo trekt me wel aan. Maar wie weet is mijn volgende bestemming wel heel ergens anders. In ieder geval heel erg bedankt voor het volgen van mijn blog. Ik hoop dat jullie het ook leuk vonden en wie weet kom ik terug met een nieuw reisverslag!