Leven na de stilte!! Week 4

Hoi allemaal!

Zo, er is even wat stilte geweest op de radar. Ik heb amper tijd gehad om een blog te schrijven dus vandaar wat vertraging. Ik zal week 4 van mijn verblijf hier beschrijven. Week 5 doe ik weer in een aparte blog. De tijd vliegt echt voorbij!!

Dinsdag ben ik gestart bij het speciaal onderwijs hier. Het is ideaal want het is 1 straat verder hier, dus ik kan het lekker lopen. Ik ga daar dinsdag woensdag en donderdag werken. Deze week heb ik eerst in alle klassen mee gekeken, zodat ik kan zien hoe het onderwijs hier ingedeeld is. Ze hebben hier ook een aparte ZMLK klas. Ik merkte al dat ik dat meteen wel interessant vind. Ik heb met die kinderen educatieve spelletjes gespeeld. Mevrouw Ijzer, de directrice van de school, kwam ook naar me toe dat er een probleem was met een leerling en of ik bij het gesprek wilde zitten. Het was een meisje van 14 die vertelde dat ze erachter kwam dat ze zwanger was, heel heftig. Ze vertelde dat het van haar vriendje was van 15, maar ze durfde niet goed zijn naam te noemen. In het gesprek merkte ik wel goed culturele verschillen. Voor mevrouw Ijzer was het echt super belangrijk dat het meisje vertelde wie de jongen was en vooral uit welke familie hij kwam en hoe die familie dat zou gaan doen met een kindje. Dat was voor haar wel het hoofddoel van het gesprek, terwijl ik echt veel meer dacht aan hoe het meisje zelf zich zou voelen, maar dat werd een beetje onder tafel geschoven. Ik heb uiteindelijk nog wel 1-op-1 een gesprek met het meisje gehad, waarin ik dieper heb doorgevraagd hoe ze zich voelde en wat ze zelf het liefste zou willen. Het meisje was duidelijk opgelucht na het gesprek en komt nog steeds altijd even naar me toe om te kletsen.
De woensdag en donderdag heb ik weer in andere klassen mee gekeken. Op donderdag ochtend hebben ze altijd met z'n allen zangles, is leuk om te zien. Donderdag was het weer heel hard aan het regenen. In Nederland zou dat geen consequenties hebben voor het onderwijs, maar hier moet het gelijk stop gezet worden. Alles is hier natuurlijk open, het is geen dicht schoolgebouw wat goed geïsoleerd is. Door de harde regen konden we elkaar niet meer verstaan waardoor het dus onmogelijk was om nog les te geven. Dat kan je je in Nederland niet voorstellen, dat door deze reden de schooldag stop wordt gezet. Het schoolterrein liep ook snel onder water, waardoor het niet meer fatsoenlijk begaanbaar was. Vrijdag is de school dan ook gesloten geweest. Hier in Suriname is het echt niet bijzonder dat dit soort dingen gebeuren. Wanneer het s'ochtends ook regent, weet iedereen van te voren al dat niemand op tijd zal zijn op het werk. Er word sowieso al niet gek opgekeken als een leerkracht of leerling te laat aankomt op school, maar als het regent wordt hier nog minder van opgekeken.
Dinsdag middag ben ik bij kindertehuis Samuel geweest en woensdag en donderdag middag bij kindertehuis Koningskind. Nu ik ook begonnen ben in het speciaal onderwijs heb ik bij Koningskind wel aangegeven dat ik niet meer elke middag ga komen. Ik merk dat in de ochtend werken en dan 's middags ook nog naar een kindertehuis gaan veel energie kost hier, dus ik ga daar een stapje terug in nemen. Nathalie, waar ik samen mee werk bij Koningskind heeft ook haar laatste week daar, omdat ze volgende week start in de psychiatrie. We hebben woensdag en donderdag dus leuke dingen gedaan met de kids, als een soort afscheid. Woensdag middag hebben we flessenvoetbal met ze gedaan. Iets heel simpels, maar iets waar de kids enorm blij mee waren. Daarna hebben we nog muziek gemaakt met z'n alles. Ze speelde Guus Meeuwis 'het is een nacht' voor ons. Donderdag middag zijn we met alle kinderen naar Fernandes gegaan, dat is een grote bakkerij keten hier. Alle kinderen mochten daar iets lekkers uitkiezen. Ze waren allemaal heel dankbaar en het was echt gezellig met z'n allen. Het enige minpuntje, toen we terug naar huis liepen begon het weer hard te regenen. We kwamen doorweekt thuis aan.

Naast het werk ook weer een leuke dingen gedaan in mijn vrije tijd. Dinsdag avond heb ik samen met Annemiek salsa les gehad. Voor haar was het de eerste les en we gaan nu vier weken samen les nemen. Donderdag ben ik weer naar club Havanna gegaan. Dit was de laatste Havanna avond van Fleur, mijn stapmaatje hier.
Vrijdag ben ik weer op trip gegaan samen met twee huisgenootjes. Dit keer gingen we naar het oosten van Suriname, het eiland Galibi. Het was in de ochtend echt weer noodweer hier, leuk hoor dat regenseizoen.... Het was dan ook lastig om een taxi te krijgen naar het punt waar we moesten verzamelen. Uiteindelijk hebben we de eerste beste auto langs de weg aangehouden en die wilde ons gelukkig wel brengen, maar uiteindelijk waren we dus wel weer te laat. Vanaf Paramaribo zijn we naar Albina gereden waar we vervolgens met de korjaal verder gingen naar Galibi. Op de boot was het echt super slecht weer, dus we kwamen nat aan. Met dit weer ziet het eiland met strand en palmbomen er een stuk minder mooi uit helaas. Op het eiland hebben we een wandeling gemaakt. Het is een dopje waar nog rond de 1500 mensen wonen. Als je daar rond loopt kan je je dat niet voorstellen. Het is heel klein en allemaal half ingestorte houten hutjes. Ik vond het heel apart om daar rond te lopen in een dorp wat voor mij meer gewoon een strand leek. Er was ook gewoon een kerk daar, een apotheek en een school enzo. In de avond zijn we met de boot naar een eilandje gevaren waar we voor kwamen: namelijk de zeeschildpadden!! Dit was echt super vet. Waar ik al versteld van stond is dat de bootsmannen in het donker weten waar ze naar toe moeten varen. Fleur en ik zaten voorin de boot en wij vonden het best een beetje eng, omdat je echt niet kon zien of er andere korjalen op het water zaten. Die korjalen hebben allemaal ook geen licht. Toen we aan kwamen varen en aan land wilde gaan kwam er echt net een zeeschildpad het land op. Wauw echt enorm groot was die! We hebben het hele proces eigenlijk kunnen zien. Van het aan land komen tot aan het eieren leggen. Het duurde wel vrij lang voordat de schildpad een gat had gegraven en daadwerkelijk de eieren ging leggen. We hebben daar op het strand geduldig moeten wachten, ik denk ongeveer 1,5 uur. Maar dat was het zeker waard! Het is echt heel mooi om te zien hoe een schildpad die eieren legt, en echt mega veel!!! Het leken net pingpong ballen, alleen dan iets groter. Ik heb er een mooi filmpje van, dus mensen die het willen zien moeten dat maar vragen als ik terug ben :).
In de avond hebben we nog lekker muziek opgezet en tot diep in de nacht salsa gedanst, wat geeft dat een goede sfeer. Uiteindelijk zijn Jolien Fleur en ik in onze hangmat gekropen. Je kon hier ook in bedden slapen, maar dat geeft lang niet het gevoel dat je hebt als je wakker word in een hangmat.
De volgende dag zijn we naar Frans Guyana gegaan. Dat was ook wel apart. Met de korjaal over het water en opeens stonden we illegaal in een ander land. We hebben daar een marktje bezocht en de gevangenis waar Papillon opgesloten heeft gezeten. Het was ook wel weer grappig om daar opeens weer met de euro te moeten betalen, dat is dan toch weer even wennen. Na Frans Guyana zijn we terug gekeerd naar Paramaribo. Ik ben weer een trip rijker hier in Suriname, echt een mooi land!

Terug in Paramaribo hebben we nog een geweldig feestje mee gepakt. Het was 30 april en hier werd bij De Waag Kingsland gevierd. Ik voelde me echt weer even lekker Hollands. Het was een festival in de openlucht met allemaal Nederlanders in het oranje en het regende, nou dat is toch ook wel een gevoel wat je vaak genoeg mee maakt in Nederland met Koningsdag. Het was echt een top feestje met leuke mensen.

Zondag waren Annemiek en ik uitgenodigd bij een feest van kindertehuis Samuel, ze bestaan 50 jaar dus dit werd groots gevierd. Wij ons netjes aangekleed en op naar het feest. Het was echt heel leuk om dit mee te maken. Het eerste typische Surinaamse feest wat ik nu hier heb mee gemaakt. Het was echt heel groot aangepakt, alles was mooi versierd en de kinderen zagen er super mooi uit. Ik was blij dat ik mijn lange jurk had aangetrokken, zo viel ik niet helemaal buiten de boot. Er was een band en wat niet mag ontbreken hier in Suriname; heerlijk eten!!!! Ik vond het echt leuk dat ik dit heb mogen mee maken hier.